Ostatnio udało mi się upolować po promocyjnej cenie w Biedronce najnowszą książkę Cejrowskiego. Zapraszam na moją recenzję :)
Tytuł: ,,Wyspa na prerii"
Autor: Wojciech Cejrowski
Okładka: twarda
Rok wydania: 2014
Ilość stron: 296
Irytują mnie polityczne, religijne poglądy Cejrowskiego, jednak opowiadać o innych krajach on potrafi wspaniale. Z zainteresowaniem oglądam zazwyczaj program ,,Boso przez świat" i po książki sięgam z prawdziwą ciekawością. Podróżnik ma lekki dar pisania, jego anegdoty bawią, zdumiewają a czasem irytują.
Lektura została pięknie wydana. Świetnym pomysłem było chwilowe zmienianie druku, pogrubianie ważnych informacji, wstawianie wiadomości historycznych, geograficznych. Z radością oglądałam piękne zdjęcia, żałuję, że Cejrowski jest jedynie na jednym z nich (w dodatku na miniaturce), pozostałe fotki przedstawiają głównie naturę i kowbojów.
Książkę czyta się bardzo szybko, autor tym razem nie opisuje życia Indian, lecz prezentuje swój domek w USA. Ponad 20 lat temu, kiedy Cejrowski był jeszcze studentem, postanowił on spełnić swoje marzenie z dzieciństwa i pracować na prerii. Wielkie Ranczo - odzwierciedlenie filmowych westernów pasjonowało go od zawsze, więc chętnie pomagał gospodarzom przy różnych robotach, dzięki czemu mógł zobaczyć jak wygląda Dziki Zachód od wewnątrz. Właściciel ziemi postanowił dać pomocnikowi w prezencie kawałek pola z drewnianym domem na pagórku. Cejrowski nie chciał zgodzić się na tak niesprawiedliwy układ, więc rolnik zaproponował mu uczciwą grę w karty. Podróżnik ostatecznie wygrał swój plac, ale honor kazał mu zapłacić za nową nieruchomość. Gospodarz zgodził się na... 200 dolarów. Cejrowski wyciągnął wyznaczoną kwotę pieniężną i stał się oficjalnym nabywcą domu.
Autor postanowił wrócić do swojej posiadłości po wielu latach. Nie spodziewał się, że jego domek wciąż będzie na niego czekał. Zainwestował w mieszkanko niewielkie pieniądze i od tej pory często wyjeżdża do Arizony na dłuższe wakacje.
Cejrowski opisuje codzienne życie kowbojów, którzy mieszkają w małej miejscowości, gdzie przez większą część roku panują upały, a w powietrzu unosi się drapiący preriowy kurz. Bardzo często szaleją wichury, a ludzie spędzają większość dnia w barze - głównym miejscu spotkań tubylców.
Podróżnik wymienia cechy charakterystyczne mieszkańców: kapelusze, śniada cera, krótkie imiona (jak: Ted, Zed, Ed, Jim itd.), skracanie zwrotów, aby podczas otwierania ust - jak najmniej połknęło się piasku (zatem ,,How do you do" to ,,Howdy" itp.). Czytelnik może poznać zwyczaje kowbojów, którzy np. sprzątają dom poprzez otworzenie wszystkich drzwi - wiatr szybko wymiata czerwony pył (używanie mopa z wodą jedynie rozmazuje brud). W typowej osadzie wszyscy się znają, ale i chronią wzajemnie.
Podróżnik przedstawia głównie swój monotonny dzień w Arizonie: odpoczynek, podziwianie piękna świata o poranku, picie ulubionych drinków bądź wina, przyglądanie się dzikim zwierzętom, długi proces poznawania zachowawczej społeczności. Wiele stron poświęca Cejrowski ulubionemu niebieskiemu krzesłu czy otrzymanym kotom. Książka zawiera kilka przygód satyryka, m.in. kiedy przyjechał po niego szkolny autobus bądź nieudane próby wymawiania jego imienia przez mieszkańców.
Teksty dziennikarza śmieszą - wielokrotnie nie mogłam się powstrzymać od głośnego parsknięcia. W trakcie czytania książki poznałam wiele nieznanych mi wcześniej ciekawostek o Dzikim Zachodzie. Nie mniej jednak przeszkadzała mi jedna kwestia - przesadny zachwyt Cejrowskiego nad Ameryką. Denerwowały mnie wstawki typu ,,I tak powinno być wszędzie". Podaję przykład: Supermarket Walmart jest miejscem, gdzie można kupić wszystko, a jeśli wymarzonej rzeczy nie ma - sprzedawcy sprowadzą ją natychmiast z innego stanu. Ceny produktów są bardzo niskie, ponadto każdy uczestnik dostaje do skrzynki pocztowej zniżki, z którymi przychodzi do sklepu. Klient jest panem, więc pracownicy traktują go z najwyższym szacunkiem, ciągle się uśmiechając. Takie miejsca są super - jeśli nie zna się faktów. Niestety, ukryte statystyki wskazują na wyzysk zatrudnionych ludzi w sieci marketów. Ponadto, korporacja włącza się do manifestów innych organizacji przeciwko ciężkiej pracy dzieci w Uzbekistanie. Szefowie zapominają, że w ich hipermarketach łamanie praw człowieka to codzienność, gdyż... sami zatrudniają nieletnich. Kolejnym kontrowersyjnym problemem jest powszechny dostęp do broni. Każdy z mieszkańców ma kilka spluw, aby mógł czuć się bezpiecznie. Najmniejsze pistolety służą do zabawy, aby poćwiczyć sobie strzelanie. Cejrowski kupuje kilka tanich sztuk broni i twierdzi, że to wspaniałe rozwiązanie. W USA należy głośno oznajmiać swoją niezapowiedzianą obecność pod domem znajomego lub nie być niespodziewanym gościem skradającym się po cichu, bo inaczej można zostać zastrzelonym. Ameryka taka wspaniała wcale nie jest, społeczeństwo nie potrzebuje uczyć się drugiego języka, bo przecież ich jest najważniejszy na świecie; każdy mieszkaniec zobowiązany jest do dbania o swój trawnik, czy mu się to podoba czy nie - po prostu taki jest wymóg. Uważam, że każde państwo ma wady i zalety, a zaślepienie wyłącznie samymi pozytywami nie ma sensu.
Książka mi się podobała, ale niestety nie jest tak rewelacyjna jak ,,Gringo...". Moja ocena to 7/10. Jeśli chcecie dowiedzieć się, jak wygląda codzienne życie na Dzikim Zachodzie to lektura dla Was.
Jiii - ha!
,,Domek na prerii" bierze udział w wyzwaniu: Odkrywamy białe plamy.