Kochani, dlaczego się poddaliście?

Siemanko!
Zapraszam na dzisiejszy post książkowy :)

    Tytuł: ,,Kochani, dlaczego się poddaliście?"
    Autor: Ava Dellaira
    Okładka: miękka
    Ilość stron: 303
    Rok wydania: 2015









Fabuła:

         15 letnia Laurel pisze listy do znanych, zmarłych osób. Dzięki przelaniu swoich myśli na papier, dziewczyna stopniowo odkrywa swoją tożsamość. Uczennica cierpi z powodu rozstania rodziców, śmierci siostry i przerażającej tajemnicy z przeszłości. Bohaterka zakochuje się w koledze ze szkoły, poznaje nowe przyjaciółki. Czy Laurel odnajdzie w końcu swoje szczęście? 

       Pomysł na książkę w formie listów bardzo mi się spodobał. Tytuł lektury irytuje mnie, oczywiście nie można było przetłumaczyć go zgodnie z oryginałem ,,Love Letters to the Dead". ,,Kochani, dlaczego się poddaliście" sugeruje, że adresatami notatek byli jedynie zmarli na wskutek uzależnień muzycy - napis na okładce wskazuje: Amy Winehouse, Kurta Cobaina, Janis Joplin, natomiast w książce wystąpili także m.in. Elizabeth Bishop - poetka pokonana w wieku 68 lat przez tętniaka czy 64 letni aktor Allan (Rocky) Lane, którego zabił rak.

         Początkowo perypetie głównej bohaterki trochę mnie denerwowały, ale dość szybko treść naprawdę mnie zainteresowała, wszak warto pamiętać, że jest to książka dla młodzieży. Bohaterowie lektury lubili się zabawić - 15 latkowie pili, palili, nie stronili od seksu (niektórzy w tym wieku mieli już kilku partnerów!), pojawił się modny niestety ostatnio wątek homoseksualny (wśród w zasadzie dzieci...). Nie mniej jednak z każdym kolejnym listem do celebrytów można było zauważyć przyczynę nagannego zachowania młodzieży. Ich niemoralne przyzwyczajenia miały źródło pochodzące z kręgu rodzinnego (wcześnie zmarli bądź rozwiedzeni rodzice - ciągle się kłócący, chorzy opiekunowie). Uczniowie szukali możliwości zapomnienia, odstresowania. Laurel wzorowała się na starszej siostrze, myślała, że jej przyzwyczajenia były normalne, dziewczyna nie potrafiła poradzić sobie ze swoimi problemami, była zagubiona, funkcjonowała w wymyślonym świecie magii. 

        Autorka przedstawiła także perypetie ze szkolnych stołówek. Nastolatkowie zajadali się jedynie modnymi ciasteczkami z maszyny i pili popularne napoje. Główna bohaterka wstydziła się swoich domowych kanapek, bała się odrzucenia przez rówieśników, więc wolała siedzieć głodna. Pamiętam, że wiele moich koleżanek czy kolegów także kupowało jedzenie będące akurat na topie - małe pizze, bułki z surówką czy drożdżówki. Ja nigdy nie lubiłam wydawać oszczędności na takie pierdoły, więc zazwyczaj szykowałam sobie rano chleb z serem i szynką,  na przerwach zajadałam się kanapkami ze smakiem i wcale nie czułam się gorsza od innych.

         Z zainteresowaniem czytałam o życiorysach zmarłych adresatów listów. Szczególnie do gustu przypadły mi rozdziały wspominające wokalistów bowiem z rozrzewnieniem wróciłam do czasów mojej młodości, kiedy słuchałam nałogowo Nirvany czy Janis Joplin. Z radością odtwarzam teraz namiętnie ulubione utwory (i mam mega nerwa, że zepsuła mi się jedna słuchawka)! Moja ocena książki 7/10.