Niebo istnieje... Naprawdę

Siemanko!
Dzisiaj polecam kolejną książkę, którą pożyczyła mi kuzynka :)

    Tytuł: ,,Niebo istnieje... Naprawdę"
    Autor: Todd Burpo oraz Lynn Vincent
    Ilość stron: 189
    Rok wydania: 2011
    Okładka: miękka

       Todd Burpo opisuje historię, która wydarzyła się naprawdę. W 2003 roku pastor boryka się z poważnymi problemami zdrowotnymi i finansowymi. Kiedy wydaje się, że życie amerykańskiej rodziny w końcu się ustabilizuje, niespodziewanie nad Coltonem Burpo pojawia się wizja śmierci. Mały chłopiec skarży się na ból brzucha. Lekarze mylnie stwierdzają u 4 latka grypę jelitową. Po kilku dniach stan najmłodszego członka familii jest krytyczny. Okazuje się, że wewnątrz jego organizmu rozlał się wyrostek robaczkowy. Rodzice Coltona nie ustają w modlitwach do Boga - błagając go o szczęśliwy wynik operacji syna. Po zabiegu pojawiają się jednak komplikacje. Pracownicy szpitala nie mają dla Todda i jego żony dobrych wieści, obawiają się, że dziecko może niedługo umrzeć. Ku zdziwieniu całego personelu, chłopiec przezwycięża chorobę. Colton jest zdrowy i szczęśliwy, że może wrócić do domu. Kilka miesięcy później - syn pastora mimochodem wspomina swój pobyt w szpitalu. Twierdzi, że podczas poważnej operacji trafił na chwilę do nieba. Tam widział Jezusa, a aniołki śpiewały mu religijne pieśni, które dodawały mu otuchy podczas cierpienia. Dziecko opowiada jeszcze kilka znaczących szczegółów z zakresu wiary, które spostrzegł w niebie...

       Todd Burpo jest chrześcijaninem - protestantem. Opowieść o swoim synu przedstawia w sposób bardzo wiarygodny. Pastor nie koloryzuje zachowań syna, nie opisuje go wyłącznie w pozytywny sposób. Denerwuje się, kiedy Colton nieostrożnie biegnie po ulicy, nie zwracając uwagi na pędzące samochody. Jako ojciec jednak bezgranicznie ufa swojemu dziecku i wierzy, że mówi prawdę o wizji nieba. Szuka potwierdzeń słów chłopca w Biblii, Internecie, wyznaniach innych świadków. 

         Autor książki opisuje również własne emocje. Jest rozgoryczony brakiem pieniędzy, które musi wydać na leczenie swoich chorób. Podczas agonii jedynego wówczas syna, Todd jest bezsilny. Prosi Boga o zesłanie łaski, ale nie potrafi skupić się na modlitwie. Krzyczy w stronę niebios, płacze, jest wściekły na Pana Wszech-stworzy. Pastor nie rozumie, dlaczego Bóg ciągle zsyła na jego rodzinę nowe klęski.

         Colton jest zwykłym 4 latkiem. Kiedy boli go brzuch, wtedy płacze. Skarży się rodzicom na swoje dolegliwości, nie chce cierpieć. Chłopiec jest czystym i niewinnym dzieckiem. Ze swobodą opowiada historię, która przydarzyła mu się w szpitalu. Moim zdaniem tę relację warto znać, bo skłania ona do refleksji nad życiem. Nie doceniamy upływającego czasu, ciągle krytykujemy nasz los, złościmy się na dzieci i ich zachowanie, mimo iż niedawno sami byliśmy w ich wieku i popełnialiśmy podobne błędy. 

         Książkę przeczytałam bardzo szybko, nie jest ona grubej objętości. Lektura zawiera krótkie rozdziały. Styl autora jest prosty, radosny, a zarazem precyzyjny - trafiający prosto do serca czytelnika. Wielokrotnie wzruszyłam się podczas przewracania stronic. Podoba mi się okładka powieści - jest skromna, tak samo jak wrażliwe są dzieci - nadzieja przyszłego, lepszego świata. Żółty kolor obwoluty z uśmiechniętym chłopcem kojarzy się optymistycznie. W środku książki znajdziemy kilka zdjęć rodziny Burpo. Wejście do świata wiary charakteryzuje cytat z księgi Mateusza ,,Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do Królestwa Niebieskiego". Przyjrzyjmy się światu najmłodszych pociech i doceńmy ich nieskomplikowany świat, gdzie ślimak jest piękny, a kałuża świetnym miejscem do skakania :) Moja ocena lektury to: 10/10. Teraz będę polować na ekranizację filmową, aby porównać oba dzieła.

Tymczasem zajadam się jeszcze domowymi, gorącymi babeczkami i kalorycznym koktajlem bananowo - czekoladowym :D