Rico, Oskar i złodziejski kamień

Dzisiaj recenzja książki :)

Tytuł: Rico, Oskar i złodziejski kamień
Autor: Andreas Steinhofel
Okładka: Miękka (wersja recenzencka)
Ilość stron: 319
Rok wydania: 2013

      To moja pierwsza przygoda z Andreasem Steinhofel. ,,Rico, Oskar i złodziejski kamień" jest trzecią częścią cyklu napisanego przez autora. Mimo, że zaczęłam tak od końca, mam nadzieję, że dwie poprzednie pozycje również uda mi się przeczytać. Jednakże książki można śmiało czytać nie po kolei.

         Fabuła książki jest interesująca. Frederico, zwany najczęściej Rico, jest chłopcem lekko upośledzonym. Chodzi do szkoły specjalnej, ma problemy z liczeniem i rozpoznawaniem kierunków. Sam o sobie mówi, że jest ,,głęboko utalentowany". Chłopiec przyjaźni się ze swoim sąsiadem z bloku - Oskarem, który również nie jest do końca zdrowy. Pewnego dnia umiera sąsiad głównego bohatera. Starszy pan miał w domu ogromną kolekcję kamieni. W testamencie zapisał je dla Rico. Nikt poważnie nie traktował jego hobby, oprócz małego zucha, który szybko odkrył pewną tajemnicę. Z mieszkania staruszka zniknął najważniejszy dla niego kamień. Frederico ze swoim przyjacielem postanawiają odnaleźć zgubę. W tym celu, ze stolicy Niemiec wyruszają nad Morze Bałtyckie. Czy mali chłopcy poradzą sobie w niebezpiecznych sytuacjach? Odnajdą poszukiwany przedmiot, a może zrezygnują z ustalonego planu? Dowiecie się tego, czytając o niesamowitych przygodach dwójki kolegów. 

          Książka wydaje się być przeznaczona dla dzieci. Polecam ją jednak bardziej osobom dorosłym. Porusza ona ważne tematy jak np. alkoholizm, homoseksualizm, samotność, trudne dzieciństwo (brak rodzicielskiej akceptacji, bezpieczeństwa, miłości), choroby u najmłodszych, śmierć. Było mi bardzo smutno, kiedy przewracałam kolejne strony lektury. Nie brakuje w książce jednak momentów również zabawnych. Ostatecznie przekonujemy się, że nie wolno naśmiewać się z trudnych dzieci ani ich skreślać, bo one potrzebują tylko wsparcia i zaufania a poradzą sobie w ciężkich sytuacjach.

         Dodatkowym plusem było tło akcji. Została ona obsadzona w Berlinie, a następnie nad Bałtykiem. W stolicy Niemiec byłam dwa razy i jest to bliskie memu sercu miasto, dlatego tym bardziej miło czytało mi się tę lekturę. Krajobraz morski był również świetnym dopełnieniem. Czułam się jakbym sama stąpała po plaży wśród szumu fal. Ciekawe są także ilustracje, które umożliwiły mi lepsze wyobrażenie dwójki bohaterów.

         Było parę momentów absurdalnych, jak np. spotkanie wielu sąsiadów nad morzem na tej samej plaży. Świat jest mały, ale trochę dziwne, że wszyscy wybrali na czas urlopu tę samą miejscowość. Jest to jednak książka fantastyczna, więc trzeba wiele zawartych w niej sytuacji traktować z przymrożeniem oka. Niemniej jednak książkę polecam, stawiam 7/10. To moja 23 książka przeczytana w tym roku.

Tymczasem zajadam się prezentem od mojej kochanej kuzynki Weronki z Austrii ^^ Nie ma to jak czekolada :) Dietę odkładam na jutro :D Pozdrowienia :)