Żmijowisko - serial

 Cześć :)

      Minęły już ponad dwa lata odkąd przeczytałam bestseller Chmielarza. ,,Żmijowisko" to jeden z moich ulubionych thrillerów psychologicznych, który zachwycił mnie bez reszty. Długo nie mogłam znaleźć w tym gatunku nic tak równie dobrego, co ścięło by mnie z nóg. Po kilku latach jednak fabuła lekko mi się rozmyła, chociaż oczywiście pamiętałam jej zarys, więc uznałam, że to dobry moment, aby obejrzeć serial i ocenić go obiektywnie. 

Tytuł: ,,Żmijowisko"
Reżyseria: Łukasz Palkowski
Ilość odcinków: 7
Gatunek: Kryminał 
Rok produkcji: 2019

Fabuła:

        Czwórka przyjaciół ze studiów przyjeżdża ze swoimi rodzinami do letniska w Żmijowisku na wczasy. Pewnego dnia, znika ślad po córce Kamili i Arka. Czy ktoś z urlopowiczów jest zamieszany w zaginięcie Ady? A może któryś z członków rodziny gospodarzy ma coś na sumieniu? Gdy rok później w Żmijowisku ginie kolejne dziecko, niebezpieczna gra nabiera rozpędu. Kto umrze? Kto zostanie oskarżony o przestępstwa? Czy psychopata przyzna się do swoich czynów? A może sprawców zbrodni jest więcej? 

         Oceny serialu na filmwebie są słabe, dlatego też trochę obawiałam się produkcji. Przyznam szczerze, że akcja kryminału tak mnie (wraz z mężem) wciągnęła, że gdybym nie musiała wstać rano do pracy, to chyba obejrzałabym cały seans od razu. Niestety, wizja budzika o świcie była przerażająca, więc film rozłożyłam na dwa wieczory. 

         Wiele osób skarży się na mnogość bluzgów w filmie. To prawda jest ich mnóstwo, więc wrażliwych widzów uczulam, że język w serialu może ich zbulwersować. Przypominam jednak, że ,,Żmijowisko" to ekranizacja książki Chmielarza, który w swoich powieściach używa dużo wulgaryzmów, więc w sumie nie ma się czemu oburzać. Inni narzekają na pokręconą akcję, która jest przecież największą zaletą zarówno lektury jak i filmu, to sprawia, że fabuła jest oryginalna i kiedy myślimy, że rozwiązaliśmy już zagadkę, jesteśmy w szoku, że była ona całkiem inna. Koniec serialu (podobnie jak książka) był sztosem. Ja znałam zakończenie, ale mój mąż był w szoku, gdy wszystkie elementy układanki wskoczyły już na swoje miejsce i zrozumiał, co tak naprawdę wydarzyło się w Żmijowisku. Serial składał się z kilku scen czasowych, zadbano o różne retrospekcje (tak jak w książce), co budowało napięcie. 

       Podobały mi się kolory filmu, tło było przygnębiające: zamglone, stonowane i nie charakteryzowało się normalnymi, kolorowymi scenami, co tylko potęgowało uczucie niepokoju. W końcu nie miałam też problemu z nagłośnieniem; zazwyczaj dialogów w polskich produkcjach nie rozumiem i zawsze zastanawiam się, kto jest odpowiedzialny za dźwięk. W tym przypadku byłam zadowolona, bo większość scen w końcu mogłam dobrze usłyszeć! 

      Przypadła mi do gustu obsada filmu. W Żmijowisku nie było dobrych ludzi, wszyscy mieli potworne charaktery, dlatego też aktorzy dobrze wcielili się w swoje role ukazując fałszywe i wredne twarze granych przez nich postaci. Paweł Domagała jako Arek wypadł dla mnie przekonująco, aczkolwiek lubię tego artystę, więc moja opinia może być subiektywną. Zaskoczył mnie Piotr Stramowski, bowiem za tym aktorem nie przepadam, a Roberta zagrał super. Role: Agnieszki Żulewskiej (Kamila), Wojciecha Zielińskiego (Krzysztof), Marty Malinowskiej (Joanna), Joachima Lamży (Szuwar), Małgorzaty Klary (Michalina) zapadły mi w pamięć, oceniam je pozytywnie. Na pewno dużego plusa mogę dać Cezaremu Pazurze za grę Kajetana Rybaka oraz Tamarze Arciuch wcielającej się w jego żonę. Ta dwójka artystów stworzyła świetne kreacje; święcący triumfy w filmach - wiele lat wstecz, Pazura wykazał się ogromnymi umiejętnościami aktorskimi w roli gangstera, a Arciuch idealnie zagrała postać drugoplanową - bogatą alkoholiczkę. Oczywiście i zaginiona Aga - w tej roli Hanna Koczewska, została przedstawiona idealnie jako znudzona i pogubiona nastolatka. Bardzo podobały mi się także role innych młodych aktorów. Kamila Urzędowska jako Kamila Rybak i Stanisław Cywka jako Damian, grali tak przekonująco zdeprawowaną, cyniczną młodzież, że miałam ochotę ich wziąć za fraki, a potem porządnie potelepać. Davina Reeves-Ciara to ładna kobieta, ale jej rola Adaomy nie zachwyciła mnie, chociaż powstrzymam się od mocniejszej krytyki, bo jej osoba aż tak mi nie przeszkadzała. 

      Podsumowując, Żmijowisko to serial przesiąknięty złem ludzi, którzy są manipulantami i nie wahają się dokonywać haniebnych czynów. Bohaterowie są nieuczciwi i bezwzględni. Oczywiście, serial nie dorównał książce, ale był całkiem niezły, wciągnął mnie bez reszty, mężowi także bardzo się spodobał. Jako ciekawostkę dodam, że w pierwszym odcinku na chwilę pojawił się sam autor książki - Wojciech Chmielarz. Moja ocena: 7/10.