Halka

Witajcie!

Niedawno na portalu regionalnym udało mi się wygrać podwójne zaproszenie do Opery Wrocławskiej. W Internecie przeczytałam, że cena jednego biletu wynosiła 40 zł, więc byłam bardzo szczęśliwa, bo zapewne sama nie wpadłabym na pomysł spędzenia niedzielnego wieczoru w operze. Moja radość z nagrody dodatkowo wzrosła, ponieważ nigdy wcześniej nie uczestniczyłam w takim wydarzeniu. Nie mogłam doczekać się zatem obejrzenia słynnej ,,Halki".

Opera Wrocławska powstała w XIX w. wg projektu Carla Ferdinanda Langhansa (syna Carla Gottharda Langhansa - architekta m.in. berlińskiej Bramy Brandenburskiej). Moim zdaniem gmach jest przepiękny, w 2006 r. ukończono remont generalny budynku. Warto dodać, że tuż po II wojnie światowej, po reaktywacji działalności opery, pierwszą wystawioną sztuką była właśnie ,,Halka" Moniuszki. 

Wraz z moją przyjaciółką Eweliną znalazłyśmy wyznaczone miejsca na balkonie. Zajęło nam to kilka minut, bo opera okazała się mieć wiele bocznych drzwi z aż IV balkonami, dojście do celu było nie lada wyzwaniem. Wnętrze gmachu oczarowało mnie! Podczas występu nie wolno było używać aparatu, więc zrobiłam jedynie kilka zdjęć przed przestawieniem. W podłogowej wnęce ukryli się muzycy grający tak wspaniale, że moim zachwytom nie było końca. Na scenie występowali bohaterowie spektaklu, a ponad kurtyną wyświetlane były napisy, aby każdy mógł zrozumieć o czym jest śpiewana historia. 

,,Halka" to obok ,,Strasznego dworu" najsłynniejsza opera Stanisława Moniuszki. Jej premiera miała miejsce w 1848 r. w Wilnie. Autor znanego libretta do sztuki to polski poeta Włodzimierz Wolski.

Spektakl podzielono na 2 części. Połączono ze sobą akt I i II oraz III i IV. Przedstawienie trwało 2.5 h łącznie z 15 minutową przerwą.

Opis:

       Część I otwiera scena miłości pomiędzy dwoma głównymi bohaterami: Halką i Januszem. Niestety, biedna Halina porzucona zostaje przez ukochanego (dziedzica góralskich wiosek). Janusz wybiera Zofię, bogatszą pannę. Podczas zaręczyn młodej pary, goście słyszą nagle smutny głos zdesperowanej Halki noszącej w sobie dziecko wybranka. Janusz okłamuje Halinę, że jej nie porzucił i na pewno do niej wróci. Jontek - przyjaciel głównej bohaterki (bardzo w niej zakochany) tłumaczy Halce, że Janusz jest oszustem, ale Halina nadal żyje złudzeniami. Chce zapewnień od mężczyzny swoich snów o jego wierności. Janusz wyrzuca jednak Halkę i Jontka z dworu. 

       Część II rozpoczyna się w góralskiej wsi. Mieszkańcy zmęczeni tygodniową pracą zauważają ich koleżankę Halinę, która wpadła w obłęd. Tymczasem startują przygotowania do wesela Zofii i Janusza. Po zaślubinach ukochanego, zrozpaczona Halka zastanawia się nad podpaleniem kościoła. Wszyscy goście współczują tytułowej bohaterce życiowej tragedii i z niepokojem obserwują jej zachowanie. Halina postanawia rzucić się ze skały.

Opera bardzo mi się podobała! Muzyka skradła moje serce, a śpiew aktorów zahipnotyzował mnie. Główne role fantastycznie odegrali: Magdalena Molendowska (Halka), Michał Kowalik (Janusz), Zdzisław Madej (Jontek), Dorota Dutkowska (Zofia) i inni. Z zachwytem spoglądałam na przebrania bohaterów, do gustu przypadły mi piękne białe stroje bogatej szlachty występującej na weselu oraz skontrastowane czarna odzież wiejskich górali. Ponadto, ogromne wrażenie zrobiły na mnie tańce operowej młodzieży, dynamiczny Mazur spowodował, że nie mogłam wykrztusić żadnego słowa oprócz ,,Łaaaał"!

Chciałam zrobić zdjęcie przynajmniej kłaniającej się publiczności obsadzie, ale oczywiście zanim znalazłam aparat, aktorzy już schodzili ze sceny, nie zdążyłam ustawić parametrów jakości, więc fotografia nie prezentuje się zbyt dobrze :D 

,,Halkę" polecam wszystkim, to trzeba zobaczyć (a przede wszystkim usłyszeć)! Miłośnicy kultury na pewno będą ze spektaklu zadowoleni. Byliście kiedyś w operze? :)