Whiplash

Cześć!
Kontynuując przygodę z filmami nominowanymi w 2015 r. do Oscara skusiłam się na seans z ,,Whiplash".

    Tytuł: ,,Whiplash"
    Reżyser: Damien Chazelle
    Czas trwania: 1. 43 h
    Gatunek: dramat muzyczny
    Rok produkcji: 2014









Fabuła:

        19 letni Andrew spełnia swoje marzenie - zostaje przyjęty do najlepszej akademii muzycznej w kraju. Bohater ciężko ćwiczy grę na perkusji każdego dnia. Kiedy poznaje wymagającego nauczyciela, chce udowodnić całemu światu, że jest wybitnym uczniem. Pasja chłopaka przeradza się w krwawą determinację zrealizowania fantazji o międzynarodowej karierze.

        Niemal dwie godziny siedziałam na kanapie zahipnotyzowana wpatrując się w ekran. Film trzymał mnie w napięciu do ostatniej sekundy mocniej niż niejeden thriller. Rytmicznie uderzałam palcami o kolana i machałam głową do taktu. Każdy moment produkcji pozytywnie mnie zaskakiwał. 

       Jednym z moich niespełnionych marzeń jest gra na perkusji. ,,Whiplash" rewelacyjnie przedstawił kulisy morderczej pracy muzyka. Stukanie pałeczkami absolutnie nie jest tak łatwe jak może się tylko wydawać. Aby zostać mistrzem w danej dziedzinie niezbędny jest talent ale przede wszystkim upór, wiara we własne siły. Główny bohater zdecydował się poświęcić życie dla pasji. Głównym celem Andrew była kariera, nie potrzebował przyjaciół, dziewczyny. Nie mógł znieść myśli, że któryś z kolegów może być lepszy od niego, co wyzwoliło w nim negatywne emocje. 27 letni Miles Teller doskonale wcielił się w rolę egoistycznego ucznia. Ze źródeł wyczytałam, że aktor w większości scen sam przedstawił genialną grę na perkusji, tym większe brawa należą się artyście.

        Nie mniej jednak, to J.K. Simmons jako Terence Fletcher stał się moim filmowym faworytem. Wybitny aktor idealnie zaprezentował surowego nauczyciela, który chcąc zmotywować uczniów nierzadko ich obrażał, dręczył psychicznie, szantażował. Mam nadzieję, że za swoją perfekcyjną grę aktor zostanie uhonorowany zasłużonym Oscarem.

       Niewątpliwym plusem produkcji jest jazzowa muzyka. Nie mogę przestać słuchać cudownego soundtracku, jestem nim zauroczona. Utwory są fenomenalne, magiczne.

        Jestem zaskoczona wysokim poziomem dzieła Chazelle'a. Zorientowałam się, że reżyser skończył dopiero 30 lat, a ,,Whiplash" już zakwalifikowano do grona arcydzieł! Fabuła dramatu wydaje się być banalna, lecz wcale taka nie jest. Scenariusz opisuje trudne dążenie do perfekcji, którą można uzyskać jedynie poprzez krew, pot i łzy. Realizowanie swojej pasji kosztuje dużo zdrowia i nerwów, a osoby słabe psychicznie odpadną już na początku wyścigu. Treningi przekształcą pasjonatów w mistrzów, ale dalsza ich kariera możliwa będzie przede wszystkim dzięki pomocy wymagających nauczycieli. Moja ocena 9/10.