Grace. Księżna Monako

Hej!

W ubiegłym roku przeczytałam rewelacyjną książkę autorstwa Joanny Spencer. Lektura doskonale przybliżyła mi życiorys Grace Kelly. Niecierpliwie czekałam na film, który miał interesująco zobrazować prawdziwą historię księżnej Monako.

    Tytuł: ,,Grace. Księżna Monako"

    Reżyseria: Olivier Dahan

    Czas trwania: 1.43 h.

    Gatunek: dramat biograficzny

    Rok produkcji: 2014

        Reżyser ujawnił krótki zarys fragmentu przeszłości Grace Grimaldi. Żona Rainera III mieszkająca wraz z rodziną w Monako, dostaje od Hitchcocka propozycję powrotu do Hollywood. Bohaterka rezygnuje z kariery, postanawia aktywnie włączyć się do życia dworu książęcego. Kobieta pomaga poddanym, pobiera nauki savoir vivre, uczy się pilnie francuskiego.

        Niestety, losy Grace Kelly zostały przedstawione bardzo pobieżnie. Dahan ciekawie zinterpretował napiętą sytuację pomiędzy Francją a Monako w 1962 r. Mogę zaryzykować nawet stwierdzenie, że film skoncentrował się głównie na wymiarze politycznym sąsiadów. Francja miała wiele problemów w związku z wybuchem wojny w ich kolonii - Algierii. Potrzebowała mnóstwa pieniędzy na pokrycie kosztów drogich operacji wojskowych, natomiast inwestorzy uciekali ze swojego kraju do Monako będącego rajem podatkowym. Księstwo jest niewielkim państwem, jednak suwerennym - Rainer III nie zdecydował się na przyjęcie żądań Charlesa de Gaulle, więc prezydent Francji zagroził sąsiadom, że siłą przyłączy ich małe terytorium do swojego, jeśli nie spełnią jego oczekiwań. 

         Grace Grimaldi połączyła zwaśnione rody i na tym skończyła się fabuła filmowa. Według scenariusza, księżna nie miała żadnych wad, pogodziła się z tym, że jej egzystencja nie będzie bajką, tak jak się tego spodziewała... lecz żyła dalej szczęśliwie, kiedy już odzyskała wewnętrzną harmonię. Cóż, źródła podają, że aktorka planowała powrócić do grania w filmach, jednak nieoczekiwanie zmarła. Ponadto, poświęcała swój wolny czas na działalność charytatywną, ale plotkowano o jej nieudanym małżeństwie. 

         Doceniam ryzykowne przedstawienie obłudy panującej w otoczeniu książęcej pary. Siostra Rainera III uknuła spisek, żeby obalić z tronu brata i sama na nim zasiąść. Podobała mi się charakteryzacja bohaterów, kostiumy i fryzury bardzo przypadły mi do gustu. Moje serce skradły oczywiście cudowne widoki Monako (tak, marzę o tym, aby kiedyś odwiedzić ten maleńki kraj). Znakomicie swoje zadanie wypełnili wybrani aktorzy. Największe brawa należą się oczywiście Nicole Kidman, która zagrała swoją rolę wzorowo. Przyznam, że nie spodziewałam się, że jej kreacja zrobi na mnie aż takie pozytywne wrażenie. Nie mniej jednak, artystka nie mogła wykazać się więcej, niż oczekiwał od niej napisany scenariusz. Szkoda, że księżna w filmie była tylko namiastką pierwowzoru postaci. Grace Kelly wyidealizowano do tego stopnia, że momentami wydawało mi się, że widzę nie kobietę z krwi i kości lecz anioła. Podkład muzyczny był naprawdę genialny, ale wzruszające, cudowne pieśni nie pasowały do żony Rainera III, miałam wrażenie, że krążące dookoła księżnej nuty - robią z niej świętą. 

         Opowieść warta poznania, głównie ze względu na walory historyczne - rzeczywiste zaprezentowanie zaognionej sytuacji polityczno gospodarczej pomiędzy Francją i Monako w 1962 r. Film mnie nie zachwycił, ale nie żałuję czasu, jaki mu poświęciłam. Moja ocena 6/10.