Cztery Gwiazdki

Cześć!

Będąc w nastroju przedświątecznym postanowiłam obejrzeć kolejny film opowiadający o Bożym Narodzeniu.

   Tytuł: ,,Cztery Gwiazdki"

   Reżyseria: Seth Gordon

   Gatunek: komedia

   Czas trwania: 1.28 h.

   Rok produkcji: 2008

Fabuła:

        Kate i Brad są parą od kilku lat. Każdej zimy uciekają od rodzinnej, świątecznej atmosfery do ciepłych krajów. Nieoczekiwanie, ich lot na wyspę Fidżi zostaje odwołany z powodu ogromnej mgły. Młodzi Amerykanie postanawiają odwiedzić swoich rozwiedzionych rodziców mieszkających osobno. Czy Boże Narodzenie w gronie najbliższych osób faktycznie będzie tak kiepskie jak spodziewają się Kate i Brad?

      Każda z 4 rodzin głównych bohaterów była niezwykle pokręcona, jednak przy bliższym poznaniu - irytujący członkowie familii, niespodziewanie stawiali się całkiem sympatycznymi istotami. Kate i Brad, którzy uważali się za lepszych od swoich braci i sióstr, nagle spostrzegli, że ich egoizm spowodował brak zrozumienia pomiędzy sobą. Młodzi kochankowie krytykowali wszystkich dookoła, nie zauważając, że tak naprawdę niewiele wiedzą o sobie samych.

     Spodobał mi się pomysł na film. Nie mniej jednak uważam, że kilka momentów w scenariuszu umieszczono zupełnie niepotrzebnie. Wiele wątków bardzo mnie śmieszyło, lecz niektóre fragmenty były trochę zbyt głupkowate. Reese Withersoon jako Kate oraz Vince Vaughn w roli Brada sprawdzili się doskonale - tworząc zabawną parę. Ponadto pozytywnie zagrali również m.in. Rober Duvall, Sissy Spacek, John Voight. Motyw świąteczny został zawarty: były choinki, wieczerza wigilijna, szopka bożonarodzeniowa, prezenty. Historia zakończyła się happy - endem, a głowni bohaterowie przekonali się, że z rodziną można żyć w zgodzie, wystarczy jedynie przestać myśleć wyłącznie o sobie. Ponadto, interesującym zabiegiem było również nawiązanie do demonów dzieciństwa. Każdy z nas miał zapewne różne dzienne koszmary o których wolałby zapomnieć, do wielu sytuacji nie chcemy nigdy wracać już pamięcią, bo są dla nas bolesne i wstydliwe. 

     Produkcja przypadła mi do gustu. Nie jest to wybitne dzieło, ale dosyć ciekawa komedia na długi przedświąteczny wieczór. Moja ocena 6.5/10.

P.S. Nie wiem czy zauważyliście, zmieniłam nazwę bloga na http://alicjamagdalena.blogspot.com/ Poprzednia związana była z piosenką jednego z moich ulubionych zespołów, którego ostatnio słucham coraz rzadziej, bo rockowy wokalista stał się przesadnie komercyjny... Zakładając stronę, nigdy nie myślałam, że zostanę w blogosferze na dłużej, więc tytuł nadałam spontanicznie :) Jeśli macie mnie w GFC, proszę o ponowną obserwację, bo posty prawdopodobnie nie będą się już wyświetlać w starej odsłonie. Dziękuję i pozdrawiam!