O północy w Paryżu

Siemanko!

Ostatnio nabrałam szczególnej chęci na obejrzenie wszystkich filmów Woody'ego Allena. Tym razem mój wybór padł na:

    

    Tytuł: ,,O północy w Paryżu"

    Reżyseria: Woody Allen

    Czas trwania: 1.40 h

    Gatunek: komedia romantyczna, fantasy

    Rok produkcji: 2011

Fabuła: 

          Inez i Gil zamierzają wziąć ślub. Amerykańska para przyjeżdża do Paryża, aby rozpocząć organizację wesela. Bohaterowie spotykają przyjaciół Inez, były chłopak dziewczyny zna się na wszystkim najlepiej, co bardzo denerwuje Gila - wrażliwego i sentymentalnego chłopaka. Mężczyzna przypadkowo trafia do świata lat 20 ubiegłego wieku, w co zupełnie nie wierzy jego narzeczona, która twardo stąpa po ziemi. Czy młodzi ludzie zdołają się jeszcze pogodzić? Jaką decyzję podejmie Gil? Zapraszam na seans filmowy :)

        Lubię humor Allena, więc jego produkcje oglądam zawsze z przyjemnością. Scenariusz ,,O północy w Paryżu" zachwycił mnie oryginalnością, podobały mi się wplecione do fabuły wątki fantasy. Pozytywnie oceniam melancholijną muzykę i ciepłe, piękne zdjęcia Paryża, który zachęcił mnie swoją magią do odwiedzenia w przyszłości.

        Temat filmu skłonił mnie do refleksji. Reżyser sprytnie podkreślił, że na szczęście i miłość warto poczekać, bo tworzenie związków na siłę wcale nie ma sensu - tym bardziej, jeśli dwójki ludzi nie łączą żadne wspólne pasje. Co więcej, należy doceniać czas teraźniejszy, a nie żyć marzeniami o straconej przeszłości, bo przypadkowa wycieczka lata wstecz może okazać się być smutną iluzją, nie mającą nic wspólnego z sennymi wizjami.

         Do gustu przypadła mi obsada filmowa. Średnio przepadam za kreacjami tworzonymi przez Owen'a Wilsona, jednak w ,,O północy w Paryżu" aktor zagrał swoją postać poprawnie. Uważam, że mężczyzna dobrze naśladował swojego mentora, doskonale bawił się żartem i ironią, jego ruchy i mimika twarzy odzwierciedlały lekcje Allena. Wilson świetnie wcielił się w Gila - wrażliwego chłopaka, zakochanego w Paryżu. Doskonale swoją rolę przedstawiła Marion Cotillard grająca Adrianę. Talent Francuzki odkryłam już dawno temu, jestem zauroczona jej manierą filmową, w oczach aktorki widać prawdziwą pasję dla sztuki. Rachel McAdams jako Inez denerwowała mnie swoją postawą w produkcji, jednak rola narzeczonej Gila miała zostać zrealizowana w sposób irytujący, dlatego też moim zdaniem McAdams idealnie spełniła swoje zadanie. Doceniam także grę Léa Seydoux w roli Gabrielle. Młoda Francuzka przedstawiła swoją postać bardzo przekonująco, z zaciekawieniem obserwowałam jej nieśmiałe gesty i spojrzenia. Wielką niespodzianką było dla mnie pojawienie się na wielkim ekranie Carli Bruni. Rola przewodniczki w muzeum zapadła mi w pamięć, pomimo tego, że włoską piosenkarkę można było ujrzeć na planie przez zaledwie kilka minut. Na brawa zasługują również następujący aktorzy: Kathy Bates (Gertrude Stein), Corey Stoll (Ernest Hemingway), Tom Hiddleston (F. Scott Fitzgerald), Alison Pill (Zelda Fitzgerald), Marcial Di Fonzo Bo (Pablo Picasso), Adrien de Van (Luis Buñuel). Jednak zdecydowanie największe wrażenie zrobił na mnie Adrien Brody przedstawiający postać Salvadora Dali. Oscarowy artysta rewelacyjnie wcielił się w hiszpańskiego malarza. Epizodyczny fragment z wybitnym aktorem skradł moje serce!

        ,,O północy w Paryżu" to interesujący film łączący elementy inteligentnego żartu z cudownymi obrazami Paryża w tle. Genialnym pomysłem było przedstawienie klimatu Francji z lat 20 ubiegłego wieku. Produkcja stała się dla mnie również minimalną lekcją historii o wybitnych osobach z zeszłego stulecia. Fanom Allena - komedia romantyczna z doborową obsadą na pewno przypadnie do gustu. O poziomie filmu świadczy także zdobyta przez reżysera statuetka Oscara za najlepszy scenariusz oryginalny. Moja ocena to 7.5/10.