Co nas kręci, co nas podnieca

Siema!
Dzisiaj przedstawię Wam recenzję kolejnego filmu Allena. Ostatnio mam chęć na oglądanie jego produkcji :)

   Tytuł: ,,Co nas kręci, co nas podnieca"
   Reżyser: Woody Allen
   Rok produkcji: 2009
   Czas trwania: 1.32 h
   Gatunek: komedia obyczajowa










Fabuła:

      20 letnia Melody ucieka z domu do miasta swoich marzeń - Nowego Jorku. Dziewczyna nie ma co jeść, ani gdzie mieszkać, na szczęście na swojej drodze spotyka staruszka Borisa, który uważa się za geniusza. Mężczyzna początkowo niechętnie pomaga Melody; obawia się, że naiwna kobieta mogłaby zniszczyć swoje życie poprzez nierozważne decyzje. Tymczasem, dzięki marudnemu dziwakowi, dziewczyna zaczyna doceniać najmniejsze dary od losu, powoli zakochuje się w swoim dobroczyńcy. Rok później rodzice Melody odnajdują córkę. Od tego momentu poukładany rozkład dnia Melody i Borisa traci na znaczeniu. Czy intryga Marietty powiedzie się? Jakie zamiary wobec głównej bohaterki ma przystojny aktor Randy? Dlaczego John nie był nigdy szczęśliwy? Odpowiedzi znajdziecie w ,,Whatever works"!

       Komedia przeznaczona jest głównie dla fanów Woody'ego Allena. Reżyser w swojej produkcji wyśmiewa wiele stereotypów. Boris przemawia do kamery - wprost do serc ukrytych widzów. Przekaz filmu jest prosty: radość przyjdzie do ludzi sama, nie warto jej szukać, bo w zasadzie szczęście zależy od wielu niespodziewanych przypadków. 

      Produkcja nie jest długa, ale trochę przegadana o prawdach egzystencji. Wiele tekstów głównego bohatera rozśmieszyło mnie. Słuchając Borisa, widziałam Allena, który zazwyczaj gra podobne postaci. Podobał mi się podkład muzyczny pojawiający się w tle oraz widoki Nowego Jorku. Nie rozumiem jednak polskich dystrybutorów... Jak można było przetłumaczyć tytuł ,,Whatever works" na ,,Co nas kręci, co nas podnieca"?!

      Dobór obsady oceniam pozytywnie. Larry David jako Boris przypadł mi do gustu. Jego ironiczne teksty były znakomite, jestem pod wrażeniem kreacji jaką stworzył aktor. Podobały mi się również role dwóch pań. Młodziutka Evan Rachel Wood, która zagrała Melody - idealnie odzwierciedliła postać pięknej aczkolwiek głupiutkiej blondynki. Natomiast Patricia Clarkson - wcielająca się w Mariettę, szczerze mnie zachwyciła. Aktorka fantastycznie przedstawiła barwną osobowość mamy Melody, z zachwytem spoglądałam na niesamowite sceny z jej udziałem. Wyróżnić pragnę także Henry'ego Cavilla, który wykreował Randy'ego. Przystojny mężczyzna bezbłędnie zdemaskował słabości Melody. Film spodobał mi się, jednak inne produkcje Allena bardziej przypadły mi do gustu. Moja ocena to 6.5/10.  

P.S. Dzisiaj wróciłam do domu, postaram się na dniach odwiedzić Wasze blogi a także przedstawić fotorelację z Łeby i wrażenia z koncertu Justina Timberlake'a <3