Inni - Film

Miałam ochotę na dobry, sprawdzony thriller. Zdecydowałam się na ,,Innych". Oglądałam go już dość dawno. Fabuła mi się zatarła, pamiętałam jednak, że wspominałam go bardzo pozytywnie.

Tytuł: Inni
Reżyseria:  Alejandro Amenábar
Rok produkcji: 2001
Gatunek filmowy: thriller, horror, dramat
Czas trwania: 1.41 h

Fabuła:

     Główna bohaterka Grace Stewart (Nicole Kidman) mieszka w ogromnej posiadłości na angielskiej wyspie. Kobieta samotnie wychowuje dwójkę dzieci, które cierpią na poważną chorobę (alergia na światło). Mąż Grace stacjonuje na II wojnie światowej przeciwko Niemcom. Cała rodzina niecierpliwie czeka na powrót mężczyzny. W międzyczasie do domu Stewart zostaje przyjęta do pracy trójka nieznajomych ludzi. Twierdzą, że służyli już wcześniej w tym domu. 

        Grace cierpi na potworne migreny. W domu panuje półmrok, wszystkie kotary muszą być zasłonięte, by promyk światła nie zetknął się z dziećmi. Niespodziewanie w willi zaczynają dziać się dziwne, paranormalne rzeczy. Kim są tytułowi inni? A może ich wcale nie ma i to wszystko to wyobrażenia chorej psychicznie kobiety? A może...? 

        Dochodzi do nałożenia na siebie dwóch światów. Być może nie wszystko jest takie jak się spodziewasz... Scenariusz bywa zaskakujący, a zakończenie wbija w podłogę (jednocześnie szpilkę w serce). 

       Nie ma tu krwi, nie ma tu przerażających scen ani żadnych potworków. Akcja jest budowana zgrabnie. Napięcie wzrasta z minuty na minutę, po to by w kulminacyjnym momencie zmusić widza do obgryzania z nerwów paznokci. Występują zjawiska paranormalne (chociaż nie w takim stopniu w jakim spodziewa się odbiorca). 

       Film jest inny. To jest jego zaletą. Ma w sobie do samego końca nutkę tajemniczości. Jest nieprzewidywalny. Nie powoduje uczucia obrzydzenia, ale przeraża. Inteligentny thriller, który trzeba rozpracować do samego końca. Rozwiązanie zagadki nie przynosi ulgi. Zakończenie trzeba przemyśleć, bo zmusza ono do refleksji. Film ma w sobie to coś. Chce się do niego wracać.

Aktorzy:

         Główna bohaterka Grace Stewart - Nicole Kidman. Rewelacja!! Kłaniam się w pas. Była to rola, którą aktorka przyjęła zaraz po ,,Moulin Rouge". Bała się, że tym razem postać będzie za trudna do zagrania. Był to zupełnie niepotrzebny strach! Fantastyczna kreacja. Uczucie paniki, strachu, niedowierzania, bezradności. To wszystko było prawdziwe tak bardzo, że czułam iż jestem obok aktorki - w jej domu. Przeżywałam każdą reakcję. Ogromny szacunek. To tylko umacnia pozycję Kidman wśród moich ulubionych aktorek. 

          Dzieci Grace:  Anne Stewart (Alakina Mann) i Nicholas Stewart (James Bentley). Jestem pod ogromnym wrażeniem gry tejże dwójki, tym bardziej, że nie były one jeszcze nastolatkami. Dziewczynka szczególnie zwróciła moją uwagę. Była przedsiębiorcza, odważna, pyskata i zbuntowana. Chłopiec charakteryzował się wrażliwością, potrafił przemóc swój lęk. Posmutniałam kiedy spojrzałam w ich filmografie. Niestety długa cisza, aktorami nie pozostali. A wielka szkoda, bo potencjał mieli ogromny..

        Mąż Grace - Charles Steward ( Christopher Eccleston). Postać, która pojawiła się na krótko, ale jakże zapadła w pamięć. Świetna rola drugoplanowa. Przy okazji ujawniło się smutne oblicze wojny, pustka w sercu..

         Trio służące w domu: niemowa Lydia (Elaine Cassidy), pani Bertha Mills (Fionnula Flanaga) i 

pan Edmund Tuttle (Eric Sykes). Fantastyczne i niezapomniane kreacje (szczególnie postać Mills). 

Podsumowując: obok tego filmu nie można przejść obojętnie. Polecam i stawiam 9/10. Ktoś go może widział? Jakie są wasze odczucia? To mój 17 film obejrzany w tym roku :) Pozdrawiam :)