Moulin Rouge!

Siema!
Pozostając w temacie tanecznym.. nabrałam ochoty na obejrzenie klasycznego musicalu ,,Moulin Rouge". Widziałam ten film ok. 4 lat temu, więc postanowiłam go sobie przypomnieć. 

           Tytuł: ,,Moulin Rouge:
           Reżyseria: Baz Luhrmann
           Czas trwania: 2.06 h
           Gatunek: Musical, Melodramat
           Rok produkcji: 2001

  

Fabuła:

      Akcja toczy się w Paryżu (Moulin Rouge). Biedny pisarz - Christian, przyjeżdża do stolicy Francji i poznaje piękną kurtyzanę - Satine. Zakochuje się w niej z wzajemnością. Związek jest jednak od razu skazany na niepowodzenie. Na samym początku filmu dowiadujemy się, iż główna bohaterka umarła. Chorowała na suchoty, więc historia miłosna nie miała się happy - end'u. Taki finał mi się spodobał, bo większość produkcji kończy się pozytywnie, także dzieło Baz'a Luhrmann'a było dla mnie miłą odmianą. Oczywiście w owej wzruszającej opowieści, musiał pojawić się również zły charakter - bogaty książę, który chciał, aby kurtyzana była jego własnością. 

Obsada:

Nicole Kidman jako Satine była rewelacyjna! Rola nieszczęśliwej kobiety została odegrana znakomicie. Emocji, które towarzyszyły bohaterce - nie można opisać, bo słowa nie są w stanie wyrazić podziwu dla tak wspaniałego talentu! Głos, ruchy, subtelność – sprawiły, że postać kurtyzany stała się jedną z moich ulubionych kreacji w historii kina. Co więcej, Kidman wyglądała prześlicznie i i mogła jeszcze wówczas ruszać mięśniami twarzy. Szkoda, że artystka postanowiła skorzystać z zabiegów upiększających...

Evan McGregor jako Christian również spisał się doskonale. Tak fantastyczne stworzenie postaci pisarza sprawiło, że Brytyjczyk dołączył do grona szanowanych przeze mnie aktorów. W ,,Moulin Rouge” szczególnie zachwyciły mnie jego sceny śpiewane, były nadzwyczajne.

Jacek Koman jako Argentyńczyk skradł moje serce. Polak godnie reprezentował nasz kraj za granicą. Jestem dumna, że rodzimy artysta wykazał się niezwykłymi zdolnościami aktorskimi w słynnym musicalu. Moment, w którym Koman przedstawił sławną już wersję utworu ,,Roxanne” naprawdę mnie oczarował.

Pozostali aktorzy także wykreowali genialne postaci.

        Mając w pamięci oczarowanie produkcją w przeszłości, spodziewałam się, że po świeżym seansie - będę po raz kolejny zadowolona. Nie myliłam się. Mimo, że film skończył się kilka godzin temu, nadal nie mogę uwolnić się od jego magii. W sieci krążą o nim skrajne opinie. Część społeczeństwa twierdzi, że jest to kiczowaty spektakl, a pozostali uważają, że ,,Moulin Rouge” to arcydzieło. Ja jestem musicalem zachwycona.

       Niewątpliwym plusem dzieła Luhrmann'a byli rewelacyjnie dobrani aktorzy. Bardzo podobało mi się tło produkcji – nakładanie się jednych scen na drugie, ogromny przepych, chaos, ekstaza. Czułam się, jakbym uczestniczyła w środku spektaklu. Ahh... Co ja bym dała, żeby chociaż na chwilę móc zobaczyć na żywo scenografię.. Byłabym taka szczęśliwa, gdybym miała możliwość: zaśpiewania u boku Christiana lub wspólnych pląsów z Argentyńczykiem. Chciałabym choćby na małą chwilę stać się olśniewającą Satine. Cieszyłabym się nawet z niewielkiej i nic nieznaczącej roli statystki. Najbardziej jednak uszczęśliwiłaby mnie wizja zatańczenia kankana ^^

       Dodatkowy atut filmu stanowiły kreacje aktorów. Szalenie zazdroszczę wszystkim paniom, które mogły założyć tak wspaniałe sukienki. Ponadto, wielbię wszystkie piosenki, jakie pojawiły się w spektaklu. Oczywiście moim faworytem stał się utwór ,,El tango Roxanne”. Ciekawe były również przeróbki ,,I will always love you”, ,,Smells like a ten spirit”, ,,Show must go on” czy ,,Like a virgin''.

        Produkcja składała się z interesującej fabuły - zgrabnie doprowadzonej do samego końca. Mimo, iż musical nie należy do grona moich ulubionych gatunków filmowych, ,,Moulin Rouge” sprawił, że przez cały czas trwania seansu, siedziałam z nosem przylepionym do ekranu, nie nudziłam się ani chwili. Często śmiałam się z zabawnych żartów czy wibrowałam na krześle z nieukrywaną fascynacją - w międzyczasie przytupując nogą bądź podśpiewując. Podczas scen finałowych - wzruszyłam się i uroniłam kilka łez. Moja ocena filmu to 10/10.

Uwielbiam tę scenę!!!

Znakomity Jacek Koman...

I znany wszystkim klasyk :)